Op maandag- en dinsdagmiddag train ik de high potentials van het Scheldemond College in het tekenen naar de waarneming. Ik heb het High School-programma ingevuld met een serie lessen op locatie: Urban Sketching. Tekenen wat je ziet en verslag leggen van de plaats waar je je bevindt. Leuk, maar stiekem prop ik zoveel speelse perspectiefbeginselen in de les, dat ze soms door de regels en loodlijnen de horizon niet meer zien...
De wisselwerking tussen de activiteit en de locatie is iedere keer weer verrassend inspirerend. Bovenstaande tekening is gemaakt door Noah (14) tijdens onze tekensessie in de Rabobank Lange Zelke Vlissingen. In deze les stonden een aantal basisprincipes centraal: geometrische vs ronde vormen, binnen vs buiten binnen de compositie en het vastleggen van bewegende mensen. Ik ontdekte in Noah's tekening (zicht op de Spuistraat vanuit de Rabobank) dit bijzonder goed getroffen hondje.
Aan de structuur van de tekening kun je zien, hoe detail dit stukje is: je kan de vezels van het schetsboekblad tellen!
En het hondje is uniek:
met zo weinig en klein
een hondje kunnen zijn.
De high potentials van het Scheldemond College verklaarden me voor gek. "Moet je daarom zo gillen?" Ja, als ik iets heel bijzonders zie, maak ik een gek geluid.
Dat doen ze nu iedere week, als ik aan het einde van de tekensessie de liefde verklaar aan een heel mooi onopgemerkt en onbedoeld prachtig stukje detail.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten